1-خلیفه کیسه سیندن باغیشلاماق
  حامام سویوینان دوس توتماق

از کیسه خلیفه بخشیدن

2-چومچه آش دان ایستی اولوب

کاسه داغ تر از آش بودن

 Päpstlicher sein als pappst
پاپ تر از پاپ بودن

3-یا حسن کئچل یا کئچل حسن

چه علی خواجه چه خواجه علی

 Das ist Jacke wie Hose.
آن ژاکت مثل شلوار است.

عکس قدیمی مکتبخانه لالجین

دوشنبه سلخ شهر جمادی الأول [1313 Ú ق ] دیشب را خانه حضرت والا بودم تلگراف مجددی از رعایای کوریجان و مزرعه رسیده بود که حکومت معاودت ، نصراله در حبس ، جمعی دیگر در لتگاه و شورین محبوس ، سایر پراکنده و متواری ، جمعی دیگر در شهر هستیم ، اضطراراً به خانه حجت الاسلام آقای ملاعبداله متحصن شدیم و مأمور مخصوص آخوند به قریتین مزبورتین رفته آنجا بی عصمتی و نهب و تاراج شده صورت برداشته چندین طفل هم ساقط شده از برای خدا به داد ما برسید .

مأمورین در ده محشر می کنند و هیچ کس حکم نمی کند . تلگراف را حضرت والا به درب خانه برده و به نظر صدر اعظم رسانید . باز جواب تلگرافها نیامد ه ، نمی دانند چه جواب بدهند ، اغلب تقصیر ساعدالسلطنه است ، اگر میل او نبود حکومت سهل است مأمور مخصوص شاه هم که می رفت نمیتوانست کاری بکند اقتدار آنها بیش از اندازه است و حکومت کل باید به امضاء و صلاحدید آنها مأمور روانه کند خودمان بوده ایم و از وضع همدان کاملاً مطلع هستیم ، الان هم مأمورین همان پدر سوخته [ساعدالسلطنه] با جمعی سوارو الواط در کوریجان هستند و در سراموال کوریجانیها میاندو سه نفر نزاع شده ، یک نفر از خود کشته اند و حالا آنرا هم بر گردن کوریجانی گذاشته اند . باری تلگراف را صدراعظم روانه کرد و صدر تلگراف دست خط شده بود ، تلگراف و حکم مخصوص به عضدالدوله ینویسید رعایا و نصراله خان را مرخص و آسوده کند چرا تا حال مرخص نکرده ، صدراعظم هم در زیر آن با مداد به امین خلوت مرقوم داشته به شاه عرض کنید هر چه تلگراف می کنیم عضدالدوله جواب نمی دهد و نصراله خان را هم مرخص نمی کند. دستخط تلگرافی بشود شاید اثر کند . شاه هم دستخط سختی تلگرافاً فرمودند صدراعظم هم بر طبق آن سختی به ریس تلگرافخانه همدان کرد که نصراله خان را از حبس بیرون آورده محترماًبه کوریجان روانه کن . سایر رعایا را مطمئن کرده مأمورین هر کس در آنجاست خارج کن ....⁽¹⁾

 ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

1.       روزنامه خاطرات عین السلطنه ج 1 ص 859

قهرمان میرزا عین السطنه در خاطرات چهارشنبه 4 محرم الحرام 1332   /10آذر ماه 1292 /1 دسامبر1913 « سابقاً یادم هست در همدان جزء در قریه فامنین جای دیگر قالی بافی نبود حالیه در بیشتر دهات تمام زن ها و دخترها مشغول این صنعت شده اند ، چنانچه در کوریجان ده ما ده سال قبل دو خانه قالی می بافتند و آن هم پست و حالیه در تمام آن پانصد خانوار مشغول هستند و خانه ای نیست که در آن قالی بافی نشود رواج این کار هم ارامنه و آمریکاییها و سایر تجار خارجه شده اند .»⁽¹⁾

^{ولی متاسفانه این صنعت دستی امروزه دیگر در کوریجان به فراموشی سپرده شده است غیر از آن بسیاری از صنایع  در گذشته در کوریجان رونق داشت مثل جوراب بافی}، ^{آهنگری(چلنگری)} ،^{کفاشی و...که امروزه منسوخ شده است که می توان بسیاری از این صنایع دستی را بصورت صنایع کوچک زود بازده در روستا راه اندازی نمود و ایجاد اشتغال نمود مثل صنایع جوراب بافی که امروزه در روستای امزاجرد راه اندازی شده یا حدود 300 کارگاه خیاطی که در روستای ویان موجب اشتغال و رشد روستای ویان شده است.} 

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

1.       روزنامه خاطرات عین السلطنه (قهرمان میرزا سالور ) ج 5 ص 3961

یاد اون خونه های قدیمی به خیر

http://up.iranblog.com/Files/a0b323c42b704d018e9e.jpg

عکس بالا یک خانه قدیمی در شهر لالجین است خانه های کوریجان اکثرا شبیه این خانه بود

معماری کوریجان:

معماری کوریجان همان معماری رایج سایر دهات مناطق کوهستانی ایران می باشد و خانه ها در جهت شمالی  و به اصطلاح رو به قبله -که مناسب ترین نوع معماری منطقه کوهستانی و سرد ایران است - ساخته شده اند . در حیاط منازل علاوه بر آغل وانباری که گاه به صورت زاغه و در زیر زمین کنده شده اند ، دستشویی ، آشپزخانه و تنور - (تنورسان یا تندیر ائوی گفته می شد)- نیز قرار داشت . در وسط اتاقک یا سکوی تنورسان ، تنور و در کنار آن اجاق گلی برای پخت و پز  قرار دارد.گاهی در بعضی از تنورسان ها،تنور کوچکتر دیگری برای پختن گرده 3 ساخته می شد . تنورسان معمولاً از کف حیاط بالاتر ساخته می شود و در سقف نیز سوراخی که پاجه(باجه)نامیده می شود ، تعبیه شده تا هم دود تنور و اجاق به بیرون هدایت و هم نور مورد نیاز تأمین شود .  اتاق های نشیمن(البته بعضی خانه ها اتاق های هم کف هم داشت که یئر اتاقی می گفتند) در طبقه دوم قرار داشت  که معمولاً با دربهایی کوچک به هم مرتبط می شد و برای گرم نگه داشتن در فصل زمستان ، معمولاً یکی از اتاقها  در وسط آن تنوری کار گذاشته شده ، هم تنورسان و آشپزخانه بود  و هم نشیمن ، در واقع پس از پخت نان و گاه غذا ، کرسی روی تنور قرار می گرفت تا از گرمای آن نیز استفاده شود . جلو اتاقها نیز ایوانی قرار داشت بار انداز میگفتند که با نرده های چوبی احاطه شده بود . مصالح به کار رفته در ساخت خانه ها بیشتر سنگ ، خشت و گاه آجر با ملات گل می باشد و بر روی سقف ها نیز از الوار چوب صنوبر استفاده شده است که برای جلو گیری از ریزش خاکِ سقف و ورود حیوانات موزی و خطرناک ، بر روی تیرها حصیر انداخته، خار و خاشاک می ریختند .